Söylemler her zaman gerçekleri yansıtmayabilir. “Zayıf TL ihracatı arttırır, ithalatı düşürür”, “Elektrik fiyatları sanayiciyi çarptı”, “Enerji zammı sektörü zorluyor” gibi haberleri sık sık okumak mümkündür.
ABD’nin çelik ithalatına uyguladığı vergilere karşı Türkiye’deki çelik üreticilerinin çok büyük tepki vermemesi bir merak konusuydu. 15 Mayıs 2018 tarihli Dünya Gazetesi haberinde Çelik İhracatçıları Birliği Başkanı Adnan Aslan “Yassı sıcakta %25 vergiye rağmen ihracat yaptık. ABD iç piyasasında fiyatlar çok yükseldi. Eski antidampingler var ve bunlarla birlikte seviye %34’e geliyor. Ona rağmen ihracat yapılabilecek gibi gözüküyor” açıklamasında bulundu. Diğer taraftan, kur artışı ile ihracatın artması beklenirken, ihracatçıların da kur artışına “dur” denilmesini istediği haberleri çıktı. Türkiye İhracatçılar Meclisi Başkanı Mehmet Büyükekşi “Kur artışını ihracata katkı olarak görmüyoruz, tam tersine ekonominin gerektirdiği kur bizim açımızdan daha önemlidir” diyor.
10 Mayıs 2018’de ise “Sanayiciyi elektrik çarptı” haberleri ile son dönemde devreye giren “Son Kaynak Tedarik Tarifesi” ile ilgili şikayetler yer almaktaydı. Sanayicinin ödediği yüksek elektrik bedelleri, ABD’ye %34 vergi ile bile çelik satışını mümkün kılan fiyat marjları ve ihracatçının kur artışını ihracata katkı olarak görmediği açıklamalarını birlikte değerlendirmek gerekiyor.
Enerji fiyatlarının dolar cent olarak ucuzlama dönemi ile ithalatın artışı benzer dönemlere denk gelmektedir. Elektrik ve doğalgaz fiyatlarının dolar cinsinden düşmesi, hem cari açığı hem katma değerli üretimi, hem de bütçe dengesini etkileyebilir. Benzer şekilde, kuraklıktan dolayı talep artışının doğalgazdan elektrik üretimindeki artış ile karşılanması da yukarıdaki grafiğin sebeplerinden biri olabilir. Fakat enerji fiyatları düştükçe katma değer üretme baskısı kalmamaktadır, kendiliğinden %25’leri aşan marjlar oluşmaktadır ve bu da bir bağımlılık ilişkisi göstergesi olabilir.
Yazının Devamını Okumak İçin TIKLAYIN>>>