Reklamları ilk kez geçen hafta İstanbul’da bindiğim bir tramvayda fark ettim. Daha sonra ana yollar boyunca sıralanan dev reklam panolarını ve aynı ürünün tanıtımını yapmaya çalışan televizyon reklamlarını gördüm: nükleer enerjiydi bu ürünün adı. Bir an için tereddüde düştüm: Bir şey mi kaçırmıştım ve Türkiye çoktan nükleer reaktörlerden elektrik sağlayabilecek durumda mıydı?
Hızlıca bir düşününce durum hiç de böyle değildi: Türkiye’nin Mersin yakınında, Akkuyu’daki ilk nükleer enerji santrali hâlâ ilk yapım aşamasındaydı ve kuvvetle muhtemel ancak 2023’te elektrik üretmeye başlayacaktı. Öyleyse neden yakın gelecekte satışta olmayacak bir ürünün pazarlanmasına bu kadar çok para dökülüyordu?
Türkiye on yıllardır kendi nükleer enerji santrallerini edinmek için çabaladı. Bir yığın siyasi ve mali nedenle
Geçen haftaki propaganda atağının, Türk toplumunu nükleer enerjinin faydalarına ikna etmek amaçlı uzun bir kampanyanın sadece ilk aşaması olduğundan emin olabilirsiniz. Türk hükümeti, şimdilik, çoğu Türk’ün ya nükleer enerjiye karşı olduğunu ya da en azından muhtemel avantajları konusunda çok şüpheci olduğunu gayet iyi biliyor. Nükleer enerji, erişilebilir hale geldiğinde kabul edilmesini sağlamak amacıyla muazzam bir pazarlama gerektiren, hiç sevilmeyen bir ürün.
Önümüzdeki aylar ve yıllarda tek bir amaca hizmet eden çok profesyonel bir halkla ilişkiler kampanyasına tanıklık edeceğiz: Nükleer enerjiyle ilgili şüpheleri ortadan kaldırmaya ve olumlu yanlarını vurgulamaya gayret edecekler. Lehte argümanlar, daima nükleer endüstri ve bazı belli Türk şirketler tarafından öne sürülen genel savların birleşiminden oluşacak. Bu ilk kategoriye ait olanlar şu repliklerden oluşacak: iyileştirilmiş güvenlik, düşük maliyetler, kömürden temiz, iklim değişikliğiyle mücadeleye büyük katkı. Bununla da kalmayıp varsayılan bazı ulusal bonuslardan da bahsedilecek: Türkiye’nin enerji bağımlılığını ve cari açığını azaltacak, ülkenin statüsünü ve prestijini artıracak.
Tüm bu savunulara, çevrecilerden, akademisyenlerden, yaşadıkları yerlerin bu tartışmalı deneyin mekânı olmasını istemeyen Akkuyu ve Sinop’un aktivist sakinlerinden oluşan karışık bir kitle tarafından karşı çıkılacak.
Yazının Devamı İçin TIKLAYINIZ>>>
Kaynak: Zaman